آنها که با معیار اهمیت و ضرورت، به نظم رسیده‏اند و سازمان گرفته‏اند، اینها در بن بست نمى‏مانند و در درگیرى‏ها نمى‏شکنند و بازیچه‏ى عجله‏ها و شتاب‏ها نمى‏شوند و در بحرانى‏ترین لحظه‏هاى تاریخ و همراه درگیرى‏هاى مستمر، قدرها و حدها را در نظر دارند و هر کلمه و هر کار و هر فکرى را در جایگاه خویش مى‏گذارند و در نتیجه مى‏توانند از کلمه‏ها و طرح‏ها و فکرهایى که دور از شتاب‏ها و عجله‏ها و همراه قدر و حدى هستند، بهره بگیرند